PIKITMATA

“Tinig mula sa kalayuan

Aking pikitmatang narinig

Habang nasa kadiliman

Palayo sa tunay na daigdig”

Sa aking murang pisngi’y

Humalik, lamig ng simoy ng hangin

Kasamyo ng bango ng ponsetya

na nakatanim sa bawat halamanan

Katahimikan ay napawi

Nang aking malayang narinig

Mga batang nangangaroling

Na sa tono’y may ngiti’t tamis

Sa di kalayua’y aking nakita

‘sang paslit, sa kalsada’y nakadungaw

Nakasimangot, tuliro, tila nag-iisip

Mistulang pulubi sa Paskong darating

Saya na aking nadarama

ay napalitan ng awa’t habag

Di maatim na siya’y pagmasdan

Ulilang gutom at nilalamig sa daan

Dahan-dahan ko syang nilapitan

Iniabot aking dalang tinapay

Umukit ang ngiti sa kanyang mata

at pinahayag ang pasasalamat

Ngunit ano ang aking nasaksihan

Ng ito’y di kinain at sya’y lumisan

Patungo sa matanda sa may bangketa

Para ibigay ang nakuhang grasya

Sino ba ang makakapagsabi?

na sa Paskong ito’y aking naisip

“Anu bang saya ang may kakainin?,

Kahit kaunting biyaya para sa pulubi”

Ni hindi pumasok saking sarili

na sa buhay na lugmok sa putik

ay may natitirang himig at pag-ibig

Ngayon, ito’y pikitmatang narinig